Ամենօրյա առավոտների պես քաղաքային տրանսպորտից իջնում եմ Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու մոտ: Իջնելուն պես լսեցի տիար Գևորգի ձայնը.
-Հերմինե՜, արագացրու, սպասում ենք, միացի՛ր, Արագածի հարավային գագաթն ենք բարձրանում:
Սեբաստացիների խումբն էր, ովքեր ի հակառակ Գագիկ Սուրենյանի վատ եղանակային կանխատեսումների, որոշել էին գարնանային ճամբարը ամփոփել Արագածի գագաթին:
-Դե ես միայն Արագածի հյուսիսային գագաթն եմ նախընտրում,- փորձեցի գլուխ գովալով արդարացնել չմիանալս: Ու իմ վրա վերցնելով խմբին լուսանկարելու կարևոր պարտականությունը՝ բարի ճանապարհ մաղթեցի ու քայլերս ուղղեցի դեպի Մեդիակենտրոն:
Մեդիակենտրոնում նախապես պլանավորած հանդիպում ունեինք ԻՏՁՄ ֆինանսական մենեջեր Սեդրակ Վարդանյանի հետ: Ուռա՜, ոգևորված ենք կրթահամալիրում բնագիտատեխնիկական ստեղծագործության, ինժեներական-տեխնիկական գործունեության զարգացման նախագծերով և կրթահամալիրում հաշված օրերի ընթացքում կունենանք նոր ինժեներական լաբորատորիա:
Ավագ աշխատանքային ուրբաթը չէր կարող այդքանով սահմանափակվել. դեռ անկանկալ էլ ուներ ինձ համար: Պատահական իմանում եմ, որ կրթահամալիր է այցելելու Ստամբուլի Կարագյոզյան վարժարանի տնօրեն Արուսյակ Գօչ Մօնէն: Իսկապես անկակնալ էր, չէ՞ որ ուղիղ 8 տարի առաջ ես էի հյուր Կարագյոզյան վարժարանում, հիացել ու ուրախացել էի Արուսյակի եռանդից, նվիրվածությունից, կատարած աշխատանքներից… Հիմա մենք ենք հյուրընկալում Արուսյակին:
Տիար Բլեյանի ուղեկցությամբ շրջեցինք Մայր դպրոցով, կրթական պարտեզով, Քոլեջով, Հյուսիսային դպրոց-պարտեզով: Երկու ժամից ավել քայլեցինք մեր կրթական Բանգլադեշով, խոսում էինք մանկավարժությունից, Հայաստանից, Թուրքիայից, ազատ, բաց հասարակությունից, հետագա համագործակցությունից: Ու մի տեսակ հպարտություն, գոհություն էի զգում, որ ստամբուլահայ իմ հին բարեկամի համար տպավորիչ էր ընդունելությունը, հանդիպումը Տիարի հետ:
My Edu Way 