Եթե տարիներ առաջ աշակերտը գնում էր դպրոց գիտելիքներ ստանալու համար, ապա այսօր այդ գիտելիքները դադարել են ինքնին նպատակ լինելուց: Իմանալը դեռևս չի նշանակում, որ սովորողը պատրաստ է կիրառելուն: Եվ այս ամենը վերջին տարիներին հասարակության մեջ ձևավորել է նոր պատկերացումներ կրթության հիմնական նպատակների մասին: Այդ պատկերացումներին և պահանջմունքներին համապատասխան «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում ձևավորվել և զարգանում է նորարար կրթական համակարգ` մոբիլ դպրոց` միտված թափանցելու համաշխարհային կրթական տարածք: Տեղի է ունենում կրթության արդիականացում` առաջարկելով նոր մոտեցումներ, տարբեր բովանդակություններ` օրեցօր զարգացող թվային տեխնիկայի օգնությամբ: Նորարար այսպիսի պայմաններում ուսուցչին մնում է առանց որևէ ջանք ու եռանդ խնայելու օգտագործել թվային կրթական տեխնոլոգիաների ամբողջ զիանանոցը` բարելավելով սեփական աշխատանքի արդյունավետությունը և ապահովելով 21-րդ դարի հասարակության պահանջները: Պարզ է, որ մեր երկրի կրթական համակարգում ինչքան շատ ներդրվի և զարգանա նորարար մանկավարժությունը, այնքան շուտ կձևավորվի զարգացած, համերաշխ և քաղաքացիական հասարակություն:
Մեդիակրթության արդյունքում կրթությունը սովորողների համար դառնում է գրավիչ, որովհետև ուսուցիչ-համակարգիչ-աշակերտ ավելի օբյեկտիվ կապի միջոցով վերանում է հոգեբանական լարվածությունը ուսուցիչ-աշակերտ սուբյեկտիվ կապից, բարձրանում է աշակերտական աշխատանքի արդյունավետությունը, ընդլայնվում է ստեղծագործական աշխատանքի հնարավորությունները, մեծանում առարկայական լրացուցիչ գիտելիքների կուտակման հնարավորությունը դպրոցի պատերի ներսում:
«Հանրակրթական դիջիտեք 2017. թվային միջոցները հանրակրթության արդյունավետ գործիքներ» բաց, ամենամյա ստուգատեսը թվով 9-րդն էր, որի կազմակերպիչ-պատասխանատուն կրթահամալիրի ծրագրավորողների ակումբն էր: Ընդհանուր առմամբ ստուգատեսն ամբողջ մեկ տարվա աշխատանքների ամփոփում-ներկայացում է, փորձի փոխանակում և իհարկե՝ ավելի արդյունավետ աշխատանքների նոր մեկնարկ: Ստուգատեսը բաց է, և ամեն տարի ստուգատեսին ընդունվում են 1000-ից ավելի հայտեր, որոնց թվում Հայաստանի տարբեր դպրոցներից, Արցախից և այլ երկրներից:
Դիջիթեք 2017-ին 13 անվանակարգում գրանցվեց 1509 հայտ՝ հետևյալ աշխարհագրությամբ.
- «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր՝ 1499 հայտ
- Ծաղկաձորի միջնակարգ դպրոց՝ 3 հայտ
- Երևանի թիվ 155-րդ դպրոց՝ 2 հայտ
- Վանաձորի 5-րդ դպրոց՝ 1 հայտ
- Ստեփանակերտի ավագ դպրոց՝ 1 հայտ
- Թեոդոր Ռուզվելտի ավագ դպրոց (ԱՄՆ)՝ 1 հայտ
- Sainte Aurélie (Ֆրանսիա)՝ 1 հայտ
- Թիվ 38-րդ մանկապարտեզ՝ 1 հայտ
Թվում էր թե յուրաքանչյուր տարի մեծանալու է այլ դպրոցների ներգրավվածության մակարդակը, բայց պատկերն այլ է: Որքան էլ, որ ներկայացվում է թվային գործիքների կրթության մեջ ներդրումների մասին, ուսուցիչների վերապատրաստումների և այլ ծրագրերի մասին, այնուամենայնիվ Հայաստանի հանրակրթական դպրոցներում մեդիայի օգտագործումը սահմանափակվում է միայն ինֆորմատիկայի կաբինետով և ինֆորմատիկայի մեկ ուսուցչով:
Իսկ ներկրթահամալիրյան աշխարհագրության ցուցանիշները վերլուծելով կարող ենք եզրակացնել, որ կրտսեր դպրոցներում սովորողները, ուուցիչները ոգևորված են ստուգատեսներին մասնակցությամբ, անհատական համակարգիչը, ձայնագրիչը, ֆոտոխցիկը լիարժեքորեն օգտագործվում են որպես ուսումնական գործիքներ: Բայց այստեղ էլ անելիքներ դեռ կան՝ զգացվում է ինքնակրթության, նոր գործիքների յուրացման և կիրառման, ուսումնական նյութերի որակի պակասը:
Կարծում եմ՝ ամենամյա դիջիթեքի դերն ու նպատակն առավելապես պետք ուղղված լինի անհոգ շուրջտարյա աշխատանքին՝ վերապատրաստումներով, նոր գործիքների յուրացումով, կրտսեր, բարեկամ, հարևան ընկերներին սեփական փորձի փոխանակումով: